το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα (Λόρκα)

Ο τόσο αγαπημένος απ’ όλους τους ανθρώπους, που, όπου γης, φλέγουνται απ’ ανθρωπιά κι αγάπην οικουμενική, ο Ανδαλουσιάνος Φεδερίκο, που, συλλαβαίνοντας κι εκφράζοντας τα κατάβαθα μυστικά της ισπανικής ψυχής, κατάφερε να πλησιάσει, να νιώσει και ν’ ανατάμει την πάσα ψυχή, σ’ οποιοδήποτε γεωγραφικό πλάτος και μήκος κι αν βρίσκεται, ο αληθινός αυτός Ποιητής, “ξανάφερε την Ποίηση στη Σχολή της θεατρικής Σκηνής”, καθώς το ζητούσε, τότε, στις αρχές του αιώνα μας, ο μεγάλος Δάσκαλος όλων μας, ο Jacques Copeau – και τ’ αναγνωρίζουνε τούτο, σήμερα, πάρα πολλοί.
Γιατί, και στη μεγαλύτερη λιτότητά του κι εκεί ακόμα που θέλησε να ‘ναι “στεγνός”, γυμνός, χωρίς κανένα, μα κανένα, στολίδι, ο θεατρικός του λόγος είναι ειλικρινά, γνήσια (μέσα στα πλαίσια, βέβαια, της αληθινής σημασίας του δρου) ποιητικός. […]